De geschiedenis
Het is mei 1971 als Gestelse Boys een brief stuurt aan Wilhelmina Boys met de vraag of de Boys mee willen doen aan hun veteranentoernooi.
Met veel pijn en moeite wisten Albert Wijnands, Cees Appeldoorn en Harrie Pouwels een team bij elkaar te krijgen en was de geboorte van het Wilhelmina Boys veteranenelftal een feit.
Een 8e plaats op dat toernooi van Gestelse Boys was het eerste wapenfeit, hoeveel elftallen er mee deden aan dat toernooi is ons niet bekend. Maar veel spelers vonden het wel een goed idee om door te gaan met het veteranenvoetbal. Zo gezegd, zo gedaan.
De eerst jaren zijn het vriendschappelijke wedstrijden en toernooien. Bij deze toernooien worden steevast twee veteranenelftallen benoemd, het Belgische Branddonk en ’t Laar uit Weert. Met die twee erbij zat de sfeer er altijd goed in.
Vanaf het seizoen 1978-1979 spelen de veteranen competitiewedstrijden onder de vlag van de Brabantse Bond. Maar voor het spelen van competitiewedstrijden moest men verplicht medisch gekeurd worden. Spelers uit Best moesten daar fl. 9,75 voor betalen en spelers van buiten Best fl. 13,25. Het prijsverschil is heden ten dage nog niet duidelijk.
Op 27 oktober 1979 is de presentatie van de eerste gesponseerde trainingspakken, de naam “Rian openhaarden” staat vanaf dan achterop de trainingspakken te prijken, in 1987 zal deze sponsor voor de 2e maal de trainingspakken sponseren. Latere sponsors van de trainingspakken zijn “de Sporthal”, “Plus Ton Henst” en tegenwoordig is het een maatschap van verschillende sponsoren die op de eigen kledinglijn van het huidige veteranenelftal te vinden zijn.
Naast de eerder genoemde heren die het veteranenvoetbal binnen de Boys hebben opgestart komen de volgende bestuursleden in de analen voor: Wim Kielestein, H. van de Broek, M. van Vugt, Jan Bijnen, Cor Hendriks en Jan van Hoogstraten.
Ene H. Rijndorp schijnt nog jaren als vaste grensrechter te hebben gefungeerd en in tegenstelling tot veel andere veteranenelftallen hebben de Boys al vanaf het begin vaste (meestal gediplomeerde) scheidsrechters die de thuiswedstrijden tot een goed einde leiden.
Is dan alles koek en ei? Nee, in een citaat uit het verslag van de ledenvergadering van 30 september 1981 is het volgende te lezen: “Volgend onderwerp was zeer lastig. Dit ging n.l. over de heren T.A. en A.B. Beide heren geven nogal eens problemen op ’t veld. Daar wij het voetballen van veteranen als creatieve sport willen en moeten blijven zien hebben wij besloten om met beide heren te gaan praten en tevens te bedanken als lid van de veteranen. Jammer dat dit moet gebeuren”. De volledige namen zijn bij de redactie bekend.
In 1981 en 1996 zijn respectievelijk het 10-jarig jubileum en het 25-jarig jubileum gevierd.
Tijden veranderen en anno nu is de organisatie van het veteranenelftal volledig veranderd. Het besturen van een elftal heet tegenwoordig “managen” Het dagelijks bestuur is vervangen door een teammanager en een financieel manager die worden bijgestaan door een spelersraad. Maar natuurlijk is er altijd verantwoording en overleg naar/met de spelersgroep.
Ook de communicatie is volledig anders. Wilhelmina Boys veteranen-VE1 (inmiddels is er ook een 2e veteranenelftal VE2) heeft een uitgebreide eigen website en een twitter-account “@WBveteranenA” voor actuele tussen- en eindstanden.
Veteranenvoetbal is een mannending, maar de spelersvrouwen zijn steeds meer in zicht. Bij wedstrijden en uitstapjes zijn ze met grote regelmaat van de partij en ze hebben tegenwoordig zelfs een eigen page op de veteranensite met hun rubriek “Spelersvrouw van de maand”.
Staan veel (spelers)vrouwen wel eens bekend om hun kledingshopgedrag, ook de spelers staan hun mannetje (of vrouwtje!). Het elftal van Wilhelmina Boys veteranen VE1 heeft inmiddels een eigen logo en kledinglijn met thuis- en uitshirts, trainingspakken, voetbalshirts, polo’s en voetbaltassen. Mede mogelijk gemaakt door “Personale”, “Sport & Gravico”, “Hekkys”, “Rijschool de Visser”, “PhotoReplay”, “café Manus” en Best-Fit.